17P/Holmes

Przerwa w chmurach, więc do dzieła! Kometa jest już na tyle rozwiana, że nie ma szans na dostrzeżenie czegokolwiek. Zdjęcia robiłem prawie po omacku, i żeby mieć pewność że trafiłem w dobre miejsce musiałem dopiero podbiec do komputera.

17P/Holmes

Podnosząca się mgła i Księżyc w pełni nie nastrajają optymistycznie, ale wyczekiwany przez tydzień już, brak chmur wygania na zewnątrz. W sumie wyszło coś koło trzydziestu paru klatek, za mało aby sensownie wyciągnąć warkocz, no trudno. Niech będzie, że tym razem skupimy się na budowie wewnętrznej.

17P/Holmes

Pogoda się w końcu udała. Udało mi się zebrać prawie 200 klatek, ale żeby nie było zbyt pięknie wszystkie są nieostre z powodu zaparowanego obiektywu.

17P/Holmes

Pogoda jest fatalna. Przez dziurę w chmurach udało mi się zrobić w sumie trzy sensowne zdjęcia.

M42, 17P/Holmes

Pogoda jak na Poznań świetna. Ciemne niebo mimo dosyć wczesnej pory (hehe) wyprowadziło mnie na pole. Od razu zrobiłem serię M42 (wiki), i oczywiście obecnemu gwoździu programu: komecie 17P/Holmes (wiki), której zepsułem ostrość, więc dzisiaj jest resize zamiast typowego cropa. Powierzchniowa jasność komety, wraz ze wzrostem rozmiarów kątowych otoczki, wyraźnie maleje. No, ale dzięki temu można przynajmniej uchwycić więcej gwiazd.

17P/Holmes

Minęło pięć niewiarygodnie długich, pochmurnych dni. Dzisiaj wieczorem wreszcie udało się wystać kilka dziur w chmurach.

17P/Holmes

Niespodzianka na jesienne wieczory. 17/P Holmes (wiki) pokazała fajerwerk który będziemy długo wspominać.

M31, M45, Amphitrite

Morasko. Z ledwie majaczącą Drogą Mleczną miejsce obserwacji wyglądało obiecująco, ale to i tak za blisko miasta!
Na dziś poszły stare szlagiery M45 (wiki), z planetoidką nr. 29 (wiki).
I stara znajoma M31 (wiki).

NGC 869, NGC 884

Podwójna gromada otwarta, opisana już przez Hipparcusa. (wiki).
Za krótko ją naświetlałem aby było widać w całej okazałości, ale takie niebo.

M27

Pogoda gwiazdowa, więc do dzieła! Dzisiaj skupiłem się tylko na jednym obiekcie - M27 (wiki).  

Muszę przyznać że sesja jak na możliwości EQ3 i TAIR-3S udała się wyjątkowo i jak na możliwości sprzętu wyszło bardzo dużo punktowych klatek. Fotosnajper ma co prawda ciężką aberrację, ale wynik i tak cieszy.   
Jest niezrozumiałą zagadką dlaczego zdecydowałem się robić sesję w JPG a nie RAW, ale podejrzewam że w 2007r ograniczenia komputera musiały być srogie.  
Na szczęście, w 2023r soft (Siril) potrafi ogarnąć nawet JPGi z efektem lepszym, niż można się spodziewać.

M57, M13

Szczęśliwy ten kto ma ciemne niebo nad sobą. Ale nie ma co narzekać, tylko brać się do fotografowania tego co jest. A jest niemało. Dzisiejsze zabawki to M57 (wiki)...


...i M13 (wiki). Ten statyw podoba mi się coraz bardziej : ) Wielkich szaleństw w wielkim mieście nie ma, ale nawet teraz widać ile rzeczy wisi nad nami.

M31

Zabawy z EQ3 rozpoczęte. Statyw zachowuje się zupełnie przyzwoicie. Ustawiony pobieżnie na Polarną dryfuje w tempie dwóch pikseli na minutę. Nieźle : )

M31 (wiki).

Sunspot 0963.

Po tropikalnych opadach nastały afrykańskie upały. Ale przynajmniej szykuje się pracowity okres.
Na pierwszy rzut kolejna plamka.

I od razu porównanie rozmiaru kątowego Słońca ze zdjęciem z grudnia. Dowód na to że Kepler miał rację! ;-)

Deszcz.

Chmury, opady, nici z gapienia się w gwiazdy. Ale z drugiej strony, na ilu planetach jest tyle do obejrzenia?

Zakrycie Wenus

160 dni pochmurnych w roku. Nie wiadomo dlaczego wypadają akurat wtedy kiedy dzieje się coś ciekawego. Oczywiście front przeszedł już po pięciu godzinach od zakrycia.

ISS

Upalna pogoda sprzyja głupim pomysłom, np. takim żeby za pomocą obiektywu 300mm ustrzelić stację kosmiczną. Efekt iście komiczny, ale co tam. To i tak bardzo ładny obiekt, warty wyjścia przed dom.


Ekspozycje robiłem na 1/800 sekundy, i wydaje się że to jest nadal zdecydowanie za długo. ISS w zenicie była jaśniejsza niż Wenus(!)

Sunspot 0960.

Przestało padać, wzieliśmy się zatem do testowania sprzętu. Dzisiaj poszedł rosyjski Barlow x2: TK-2M. Zysk w ilości nowych detali pozostaje jednak dyskusyjny, teoretycznie jest trochę lepiej, ale mogłoby być dużo ostrzej.
Zdjęcia naświetlaliśmy za krótko, jak na taką ogniskową, co wyszło przy rozciąganiu jasności.

Zakrycie Saturna.

Po udanym weekendzie mógł być tylko pochmurny wtorek. Cięzkie kowadła rosną już od południa. Nie pozostaje nic innego jak usiąść z butelką piwa przed komputerem i obejrzeć transmisję LIVE z obserwatorium pana Jacka Pali: http://www.pala.2com.pl/Live.aspx .

Edit:
A jednak szczęście sprzyja! Tuż przed zakryciem, niebo pięknie wyklarowało się. Znaleziona, w ogródku na szybko, sterta cegieł posłużyła za statyw.



Wnioski: przy obiektywie TAIR-3S 4.5/300 i ISO100, trzymać czasy na 1/10 - 1/15".

Koniunkcja.

Po deszczach, czyste powietrze raduje oko astro-amatora krystalicznym niebem.



23:05 CEST. Dalsze zbliżanie Księżyca do Wenus zasłoniła niestety Ziemia.

Na koniec zestawiłem dwa zdjęcia. Tutaj wyraźnie widać ruch nie tylko Księżyca, ale i Wenus na tle gwiazd.

Letnie burze: elektrometeor

Osiemnaście tysięcy wyładowań elektrometeorów na godzinę w zasięgu stacji radarowych IMGW. Dokładne lokalizacje w czasie rzeczywistym podglądac można na: http://www.imgw.pl/internet/zz/pogoda/burze.html

Wenus i Plejady.

Nastał okres dobrej pogody, udało mi się uchwycić ruch planety na tle gwiazd w przeciągu tygodnia.

Dzień zaćmienia!

Udało się! Pogoda na dalekiej Syberii dopisała. Jedynym mankamentem był lekki mróz -12C, który na szczęście nie zmógł ani aparatu, ani laptopa. Wyprawę można już formalnie uznać za udaną. Ale to dopiero początek atrakcji... 
Opis całej wyprawy: www.astrohobby.pl

Zakrycie Plejad.

Mimo dosyć kiepskawej pogody udało się uwiecznić całe zjawisko: http://www.narwik.astroweb.pl/foto/Plejady_070127_1280.avi   . Klatki filmu robiłem co minutę.

Sunspot 0935.

Minimum aktywności Słonecznej nigdy nie jest porywające. Tym razem dwie nieduże plamki.