Sibirskaja Korona

Rano na dzień dobry wita nas nasz ulubiony kolor nieba. Zachmurzenie 0. Pada decyzja, że zostajemy tutaj do końca.
Nieprawdopodobnym zbiegiem szczęścia znajduję na stanowisku obserwacyjnym ruski wał korbowy od jakiejś maszyny. Ideał waży ponad 20kg, ma małą platformę i wywiercony otwór o odpowiedniej średnicy. Normalnie zaczynam wierzyć w cuda. Niemałym wysiłkiem wbijam to w ziemię i pionuję. Przykręcam montaż. Wszystko działa!


Słońce szybko podnosi się nad lasem, robi się nieznośnie gorąco, ponad 40C w cieniu. Metalowe przedmioty wystawione na Słońce są niemożliwe do utrzymania w dłoni. Robię artyleryjską osłonkę i ustawiam sprzęt osią do gwiazdy. Wokół rozbijają się trójnogi kolegów. Ktoś przynosi Polską flagę i przybija do tyczki. Wierzymy że się uda.


Po obiedzie przyszli już wszyscy. Dziewczyny śpiewają "Słoneczko rozchmurz buzię, bo nie do twarzy Ci w tej chmurze" i inne, bo robi się, cholera, pochmurno! Z nieba spadło niespodziewanie kilka kropel deszczu. Szybko zakrywamy swoje sprzęty za ciężkie tysiące, w worki po śmieciach.




Skrycie podziwiam Pana Tadeusza. Weterana nad weteranami. Człowieka, który pamięta zaćmienie z 1954 w Polsce i 2006 w Turcji. Mam nadzieję, że zobaczymy się również w Chinach w 2009.







Nieubłaganie nadchodzi ten moment. Czekamy.







Pierwszy kontakt! Chmury wyglądają już jakoś tak nie groźnie. Uda się, uda się!
Z notatnika: I kontakt. Baranki. 37.5C









Z notatnika: ostrość seeingowa.










Z notatnika:
10:10 CHMURY
10:15 ostrość seeingowa.








Z notatnika: 10:20 seeingowo, 32C.









Trwa wielkie kibicowanie chmurze, żeby przeszła, żeby przeszła...

Z notatnika: 10:30 seeingowo.





Już wiemy, że się nie uda. To jest nie do uwierzenia, ale nie uda się. Tej chmury nic już nie wymaże, nic nie rozwieje. Powietrze zastygło ciężkie jak ołów. Razem z nim nasze nadzieje.

Z notatnika: 10:45 seeingowo - chmura!



Nie udało się. Odkręcam aparat od teleskopu. Przykręcam kitowy obiektyw. Robię zdjęcia wokół siebie.


Wiele rzeczy dzieje się naraz. Gdzieś na południu grzmi i błyska. W nas uderzają porywy suchego gorącego wiatru. Niebo gaśnie.



Mija dwadzieścia pięć okrutnych minut, zanim ten potwór znikł odparowany promieniami Gwiazdy.




Automatyzm obserwatora zwycięża. Ręka sama sięga po notes.
Z notatnika: 10:20 fot. dosyć ostro.









Z notatnika: 10:30 seeingowo.










Z notatnika: 10:40 seeingowo, 1/250 pojechana










Z notatnika: 10:45 seeingowo










Z notatnika: dosyć dobrze.






Wieczorem pozostała już tylko Korona Syberii, alc. vol. 5.40% Temp 12C. Piana na dwa palce. Wot żizn, eh.